Οι Ταινίες
Ταινίες 2008
Άκουσε με
Μαριάννα Οικονόμου, Ελλάδα, 2008, 52 λεπτά
Σύνοψη: Μέσα από την επιθυμία του Κώστα να πάει σε κανονικό και όχι σε ειδικό γυμνάσιο, διαφαίνεται πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται, βιώνει και αντιμετωπίζει το κάθε μέλος της οικογένειάς του την κινητική του αναπηρία. Η ταινία παρακολουθεί την αγωνία, τα διλήμματα και τις συγκρούσεις που προκαλεί στην οικογένεια η επιλογή σχολείου του Κώστα. Παράλληλα, η ταινία παρουσιάζει την ιδιαίτερη σχέση του με την αδελφή του -σχέση καθοριστική για τη ζωή και των δυο. «Αν πέσω, έχω τη δύναμη να σηκωθώ. Αν με κοροϊδέψουν, δεν θα κλάψω. Θέλω να κάνω φίλους. Αφήστε με να είμαι εγώ υπεύθυνος για τον εαυτό μου.»
Βιογραφικό: Η Μαριάννα Οικονόμου σπούδασε κοινωνική ανθρωπολογία, φωτορεπορτάζ και παραγωγή βίντεο στο Λονδίνο. Έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Τα τελευταία δέκα χρόνια ασχολείται με τη σκηνοθεσία και με την παραγωγή ντοκιμαντέρ. Έχει συνεργαστεί πολλές φορές με την Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών.
Ανάπηρος_38
Άνταμ Λένιετς, Πολωνία, 2006, 27 λεπτά
Σύνοψη: Γνωρίστηκαν στο Ίντερνετ. Εκείνος ένιωθε πως ήταν η τελευταία του ευκαιρία. Προσπάθησε να την κερδίσει, παρά τις αντιρρήσεις συγγενών και φίλων. Συναντήθηκαν και γνωρίστηκαν καλύτερα. Στην αρχή όλα ήταν όμορφα, μετά όμως έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Η ιστορία ενός άντρα εγκλωβισμένου στο σώμα του, που παλεύει για τον έρωτα και την αξιοπρέπεια.
Βιογραφικό: Ο Άνταμ Λένιετς γεννήθηκε το 1969 και σπούδασε σκηνοθεσία. Το ντοκιμαντέρ Ανάπηρος_38 είναι η πιο πρόσφατη δουλειά του. Έχει εργαστεί επίσης ως ηθοποιός, μοντέρ και εικονολήπτης.
Ανζελίκ και Τιτιά
Κλόντια Τέλεγκεν, Ολλανδία, 2007, 70 λεπτά
Σύνοψη: Η Ανζελίκ είναι είκοσι δύο ετών και έχει σύνδρομο Ντάουν. Ζει μαζί με τη μητέρα της, την Τιτιά, και είναι πολύ δεμένες μεταξύ τους. «Η Ανζελίκ είναι ο φύλακας άγγελός μου», λέει η Τιτιά. Οι ζωές τους σύντομα θα αλλάξουν ριζικά, καθώς η Τιτιά νοσταλγεί την πατρίδα της, το Σουρινάμ, και θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή της εκεί. Για την Ανζελίκ, η λύση είναι απλή: θεωρεί τον εαυτό της αρκετά μεγάλο ώστε να φύγει από το σπίτι και να μετακομίσει σε μονάδα φροντίδας.
Βιογραφικό: Η Κλόντια Τέλεγκεν σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ για την ολλανδική τηλεόραση τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Οι ταινίες της εστιάζουν στα διλήμματα της ζωής. Έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ για παιδιά και για ενήλικες. Για να δώσει στις ταινίες της ένα πιο προσωπικό ύφος, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζεται ως ανεξάρτητη δημιουργός.
Αντήχηση
Μίνακσι και Βινάι Ράι, Ινδία, 2005, 10 λεπτά
Σύνοψη: Η ταινία καταγράφει τις προσπάθειες δύο σκηνοθετών, οι οποίοι ενθαρρύνουν παιδιά με διανοητική και σωματική αναπηρία να καλλιεργήσουν τις δεξιότητές τους μέσα από ένα εργαστήρι κινούμενων σχεδίων. Παρουσιάζει επίσης το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας των παιδιών να απευθυνθούν στον γύρω τους κόσμο χρησιμοποιώντας την πλούσια φαντασία τους. Τι εικόνες έχουν στο μυαλό τους; Τι σκέφτονται; Τι τα διασκεδάζει και τι όχι; Αντιλαμβάνονται την πολυπλοκότητα του κόσμου που τα περιβάλλει; Ποιοι κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν τη σκέψη τους; Ποιοι είναι οι φόβοι και ποιες οι ανασφάλειές τους;
Βιογραφικό: Η Μίνακσι και ο Βινάι Ράι σκηνοθετούν ταινίες κοινωνικού περιεχομένου. Έχουν κερδίσει 27 βραβεία στη χώρα τους και στο εξωτερικό. Έχουν ανακαλύψει μια νέα μέθοδο ομαδικής θεραπείας των παιδιών με αναπηρία βασισμένη στα κινούμενα σχέδια και έχουν ταξιδέψει σε πολλές χώρες για να την παρουσιάσουν.
Αρτοποιοί
Γιασμίν Φέντα, Σκωτία, 2007, 11 λεπτά
Σύνοψη: Σ' έναν ξεχωριστό φούρνο του Εδιμβούργου, μια κοινότητα εργαζομένων με μαθησιακές δυσκολίες φτιάχνει βιολογικό ψωμί που διανέμεται καθημερινά στα καταστήματα και τις καφετέριες της πόλης. Οι εργαζόμενοι επικοινωνούν χρησιμοποιώντας μη λεκτική έκφραση, κολλώδη ομιλία και νοηματική γλώσσα. Έτσι, μας αποκαλύπτουν τις σύνθετες κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους και με τους βοηθούς τους. Ο συγκεκριμένος φούρνος ανήκει σ' ένα κέντρο εμπνευσμένο από τις ιδέες του Ρούντολφ Στάινερ: οι εργαζόμενοι καλλιεργούν την αυτογνωσία και τη δημιουργικότητα μέσα σ' ένα κοινωνικό περιβάλλον.
Βιογραφικό: Πριν σκηνοθετήσει το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Αρτοποιοί, η Γιασμίν Φεντά πέρασε δύο μήνες σ' ένα μοναστήρι στην έρημο της Συρίας για τα γυρίσματα της ταινίας Milking the Desert, η οποία προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ και βραβεύτηκε στη Μόσχα. Αυτή την περίοδο η Φεντά ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή των συνταξιούχων στη Δαμασκό.
Γεννήθηκα στα δεκάξι
Ερίκ Μπιτούν, Γαλλία, 2007, 52 λεπτά
Σύνοψη: Η Ντορίν είναι παραπληγική εξαιτίας ενός αεροπορικού δυστυχήματος που συνέβη όταν ήταν δεκαέξι ετών. Για να ξεπεράσει την αναπηρία της, έγινε η ίδια πιλότος. Στην ταινία μοιράζεται μαζί μας μια ξεχωριστή μαρτυρία. Την ακολουθούμε στην πιο όμορφη δοκιμασία της ζωής της, καθώς φέρνει στον κόσμο το παιδί της.
Βιογραφικό: Ο παραγωγός και σκηνοθέτης Ερίκ Μπιτούν γεννήθηκε στην Αλγερία. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ που έχουν προβληθεί από διεθνή φεστιβάλ και από τηλεοπτικούς σταθμούς στη Γαλλία και στο εξωτερικό.
Δεν μπορώ να μιλήσω χωρίς να τρέμω
Τοντ Χέρμαν, ΗΠΑ, 2007, 5 λεπτά
Σύνοψη: Το ντοκιμαντέρ Δεν μπορώ να μιλήσω χωρίς να τρέμω αποτελεί μια δυνατή απάντηση στις ταινίες της ναζιστικής προπαγάνδας που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου για να προωθήσουν επιχειρήματα ενάντια στα άτομα με αναπηρία. Η ταινία εξετάζει την ευγονική και τις σύγχρονες ιδεολογικές της προεκτάσεις.
Βιογραφικό: Ο Τοντ Χέρμαν είναι σκηνοθέτης, φωτογράφος και έφορος μουσείων. Έχει ασχοληθεί με θέματα όπως οι περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες του Νεπάλ, ο θάνατος, η σεξουαλικότητα και η αναπηρία. Η δουλειά του έχει φιλοξενηθεί σε πολλές χώρες. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο του In Passing: A Book About Death.
Δεν χρειάζονται φτερά για να πετάξεις
Άνχελ Λόθα, Ισπανία, 2007, 25 λεπτά
Σύνοψη: Ο Πασκάλ Κλέιμαν γεννήθηκε χωρίς χέρια, αλλά το γεγονός αυτό δεν τον εμπόδισε να σταδιοδρομήσει ως ντιτζέι τέκνο μουσικής. Η περίπτωσή του αποδεικνύει ότι η δύναμη της θέλησης είναι ισχυρότερη από οποιοδήποτε εμπόδιο, όποιο κι αν είναι αυτό. Η ταινία εξηγεί πως «δεν χρειάζονται φτερά για να πετάξεις».
Βιογραφικό: Ο Άνχελ Λόθα άρχισε να πειραματίζεται με μια κάμερα Super 8 χιλ. και με μια φωτογραφική μηχανή στη Μαδρίτη την περίοδο του κινήματος «La Movida» (1980-1990). Είναι αυτοδίδακτος και θεωρεί τον εαυτό του παθιασμένο με τη σκηνοθεσία. Οι ταινίες του ασκούν κοινωνική κριτική και έχουν προβληθεί σε πολλές χώρες.
Δύναμη που ξεπερνά τον άνεμο
Αλέξανδρος Παπαηλιού, Ελλάδα, 2008, 20 λεπτά
Σύνοψη: Τέσσερις νέοι που μετά από ένα δυστύχημα έμειναν ανάπηροι προετοιμάζονται συστηματικά και επίμονα στο Μικρολίμανο για ένα μεγάλο ταξίδι. Βρήκαν στην ιστιοπλοΐα όχι μόνο μια διέξοδο από την καθημερινότητά τους αλλά και ένα στόχο: να διακριθούν σε διεθνείς αγώνες. Έλαβαν μέρος για πρώτη φορά σε παραολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα το 2004. Τώρα προετοιμάζονται για το Πεκίνο. Μέσα από τις σκληρές προπονήσεις τους κερδίζουν καθημερινά τη μάχη της ζωής, της συμμετοχής, της διάκρισης, της αποδοχής. Εφόδιό τους η δύναμη της ψυχής, που τιθασεύει τον άνεμο και το κύμα. Καλό τους ταξίδι...
Βιογραφικο: Ο Αλέξανδρος Παπαηλιού σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο. Έχει εργαστεί ως οπερατέρ, μοντέρ, σκηνοθέτης και παραγωγός. Από το 2000 είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Εκδίδει μαζί με άλλους σκηνοθέτες το κινηματογραφικό και πολιτιστικό περιοδικό Διαγωγή Μηδέν.
Ελπίδα
Έιμι Λάιν, ΗΠΑ, 2008, 4 λεπτά
Σύνοψη: Οι φωτογραφίες μου είναι η φωνή των ανθρώπων που έχω απαθανατίσει. Μας ψιθυρίζουν ότι οι ομοιότητες που μας ενώνουν είναι πολύ σημαντικότερες από τις διαφορές που μας χωρίζουν. Μας παρακαλούν να μάθουμε να εκτιμούμε το διαφορετικό και να αναγνωρίζουμε το οικουμενικό. Αν τις ακούσουμε, μπορούμε να αλλάξουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Αξίζει να τολμήσουμε να ονειρευτούμε και να θέσουμε υψηλούς στόχους, γιατί μπορούμε να πετάξουμε ως εκεί που φτάνει το όραμά μας.
«Οι χαρταετοί πετούν πιο ψηλά κόντρα παρά μαζί με τον άνεμο.»
Ουίνστον Τσόρτσιλ
Βιογραφικό: Η φωτορεπόρτερ Έιμι Λάιν ζει στη Νέα Υόρκη. Έχει ταξιδέψει σε χώρες όπως η Αγκόλα, η Κίνα, η Γουατεμάλα και η Ινδία και έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις φωτογραφίας ανά τον κόσμο. Υπήρξε υποψήφια για τα διεθνή βραβεία έγχρωμης φωτογραφίας «International Color Awards» στην κατηγορία φωτορεπορτάζ.
Η αίθουσα αναμονής
Μόνα Ρουίς, Αυστραλία, 2006, 10 λεπτά
Σύνοψη: «Σύμφωνα με τις στατιστικές για την ψυχική υγεία, ένας στους τέσσερις ανθρώπους πάσχει από κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας. Σκέψου τους τρεις καλύτερούς σου φίλους. Αν είναι καλά, τότε πάσχεις εσύ.»
Ρίτα Μέι Μπράουν
Βιογραφικό: Η Μόνα Ρουίς γεννήθηκε στη Μελβούρνη. Έχει σπουδάσει κινηματογράφο, τηλεόραση και ντοκιμαντέρ, και έχει ολοκληρώσει δύο μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών (2005 και 2006). Το 2005 απέσπασε το βραβείο σεναρίου της εταιρείας Sony Αυστραλίας που δόθηκε στην πιο πρωτότυπη και τολμηρή παραγωγή. Οι ταινίες της έχουν προβληθεί σε πολλές χώρες.
Η Μάρθα στο Λάτιμορ
Μαίρη Ντάλτον, ΗΠΑ, 2005, 45 λεπτά
Σύνοψη: Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς όταν γνωρίσει τη Μάρθα Μέισον είναι ο κίτρινος τεχνητός πνεύμονας που περιβάλλει το σώμα της και τη βοηθά να αναπνέει από το 1948, τη χρονιά που η εντεκάχρονη τότε Μέισον προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα. Έχει ζήσει με αυτό το υποστηρικτικό μηχάνημα για τον πνεύμονα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο, και έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο Λάτιμορ, μια κωμόπολη στη Βόρεια Καρολίνα. Αρχικά, η εικόνα και ο ήχος του τεχνητού πνεύμονα αποσπούν την προσοχή και ίσως σοκάρουν, αλλά όταν συζητήσει κανείς με τη Μάρθα γοητεύεται τόσο από την προσωπικότητά της που ξεχνά τελείως τον ογκώδη μεταλλικό κύλινδρο.
Βιογραφικό: Η Μαίρη Ντάλτον είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια επικοινωνίας στο Wake Forest University, σκηνοθέτρια και παραγωγός. Τα ντοκιμαντέρ της έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ, μουσεία, γκαλερί και βιβλιοθήκες. Η Ντάλτον είναι επίσης κριτικός και συνεργάζεται με τον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό της Βόρειας Καρολίνας WFDD-FM.
Η μισή ζωή: Μια παραβολή για την πυρηνική εποχή
Ντένις Ο' Ρουρκ, Αυστραλία, 1986, 86 λεπτά
Σύνοψη: Η μισή ζωή αποκαλύπτει τις επιπτώσεις των αμερικανικών πυρηνικών δοκιμών στους κατοίκους των Νησιών Μάρσαλ. Η ταινία συνδυάζει δημοσιοποιημένο αρχειακό υλικό του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ για την πυρηνική δοκιμή «Μπράβο» του 1954, με σύγχρονες συνεντεύξεις των κατοίκων. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι κάτοικοι των νησιών δεν ειδοποιήθηκαν να εκκενώσουν την περιοχή, όπως στις προηγούμενες δοκιμές. Τα στοιχεία που παραθέτει η ταινία συνθέτουν την εικόνα ενός απάνθρωπου πυρηνικού πειράματος σε βάρος του πληθυσμού. Η ταινία εξετάζει το ρόλο της κυβέρνησης των ΗΠΑ στις πυρηνικές δοκιμές των Νησιών Μάρσαλ και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της δοκιμής «Μπράβο».
Βιογραφικό: Ο Ντένις Ο' Ρουρκ έχει γυρίσει ταινίες ταξιδεύοντας στη Νοτιοανατολική Ασία και έχει σκηνοθετήσει για την Κρατική Τηλεόραση της Αυστραλίας. Έχει αποσπάσει βραβεία στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάντανς και του Βερολίνου, και έχει τιμηθεί με το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της Αυστραλίας. Έχουν πραγματοποιηθεί αφιερώματα στο έργο του σε πολλές χώρες.
Θέλω να ζήσω
Ναργίζα Μαματκούλοβα, Κιργιστάν, 2007, 9 λεπτά
Σύνοψη: Η ταινία Θέλω να ζήσω μιλάει για έναν άντρα που προσπαθεί να αποδείξει στους γύρω του ότι η ελπίδα δεν σβήνει ποτέ. Είναι σχεδόν σαράντα ετών και σ' όλη του τη ζωή ήταν αισιόδοξος, παρά τις πολλές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει. Γεννήθηκε με σωματική αναπηρία, αλλά μολονότι ποτέ δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του, δεν το έβαλε κάτω. Άρχισε να ζωγραφίζει με το πόδι, δραστηριότητα που έδωσε νόημα στη ζωή του. Αντί να στηριχτεί στη βοήθεια των άλλων, αποφάσισε να ζωγραφίζει πορτρέτα περαστικών για βιοπορισμό. Μ' αυτόν τον τρόπο εξέφρασε την ανάγκη του να είναι μέλος της κοινωνίας και να μην περιθωριοποιηθεί.
Βιογραφικό: Η Ναργίζα Μαματκούλοβα γεννήθηκε το 1983. Σπούδασε κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο στο Κιργιστάν. Συνεργάζεται με την Κρατική Τηλεόραση του Κιργιστάν ως δημοσιογράφος, εικονολήπτρια και μοντέζ.
Θέλω να σου πω κάτι
Μάρτιν Νούγιεν, Αυστρία, 2006, 65 λεπτά
Σύνοψη: Ο Όσκαρ και ο Λέο είναι δίδυμοι. Επειδή ο Όσκαρ γεννήθηκε κωφός, ο αδελφός του, ο Λέο, είναι δίγλωσσος: ξέρει εκτός από γερμανικά και νοηματική. Η ταινία Θέλω να σου πω κάτι προσεγγίζει τη ζωή τής οικογένειάς τους με διακριτικότητα και ευαισθησία τόσο στις καθημερινές της δραστηριότητες όσο και στις δυσκολίες που συναντούν στη μεταξύ τους επικοινωνία. Οι χειρονομίες και τα νοήματα πολλές φορές είναι πιο άμεσα απ' τις λέξεις. Έτσι, ο θεατής αποκτά μια αίσθηση οικειότητας με την οικογένεια καθώς παρακολουθεί το ντοκιμαντέρ.
Βιογραφικό: Ο Μάρτιν Νούγιεν γεννήθηκε το 1980 στη Μαλαισία. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Βιένη. Το 2004 βραβεύτηκε στο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους «Shorts on Screen». Ζει και εργάζεται στη Βιένη.
Κέβιν: Αφήστε με να ολοκληρώσω!
Γκέοργκ Μπούσεκ, Γερμανία, 2005, 15 λεπτά
Σύνοψη: Ο Κέβιν καταβάλλει καθημερινά προσπάθεια να μιλήσει, αλλά οι τραυλοί και οι βραδύγλωσσοι φτάνουν σπάνια και με μεγάλο κόπο στο τέλος της πρότασης. Καθώς ο Κέβιν δυσκολεύεται να το αποδεχτεί αυτό, αποφασίζει να ξεκινήσει μια επίπονη σειρά μαθημάτων προκειμένου να ξεπεράσει το πρόβλημά του. Θα τα καταφέρει;
Βιογραφικό: Ο Γκέοργκ Μπούσεκ σπούδασε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο της Κολονίας. Έχει δουλέψει ως τηλεπαρουσιαστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης σε δημόσιους και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Έχει ιδρύσει την εταιρεία παραγωγής E+U-TV.
Κομματιάζοντας την ψυχή
Μπάρμπαρα Κλουτίνις, ΗΠΑ, 2008, 18 λεπτά
Σύνοψη: Όταν η Μπάμπαρα Κλουτίνις διάβασε στην εφημερίδα τη νεκρολογία της Ρόζμαρι Κένεντι το 2005, της προκάλεσαν φρίκη οι αδικίες που είχε υποστεί σε τόσο νεαρή ηλικία. Όσο περισσότερο διάβαζε για την τραγική ιστορία της Ρόζμαρι, τόσο πιο έντονα ένιωθε την ανάγκη να γυρίσει μια ταινία για τη λοβοτομή στην οποία υποβλήθηκε. Καθώς άρχισε να διαβάζει για τη λοβοτομή γενικότερα, ανακάλυψε τις πρωτόγονες και βάναυσες μεθόδους με τις οποίες αντιμετώπιζαν τις ψυχικές νόσους από τη δεκαετία του '30 ως τη δεκαετία του '60. Στην ταινία της χρησιμοποίησε κινηματογραφικό υλικό εκείνης της περιόδου για να σκιαγραφήσει τη γένεση της ψυχοχειρουργικής.
Βιογραφικό: Η Μπάρμπαρα Κλουτίνις είναι συνταξιούχος καθηγήτρια κινηματογράφου. Έχει σπουδάσει κινηματογράφο και έχει διδάξει στο Skyline College του Σαν Μπρούνο και στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Σκηνοθετεί ταινίες από το 1981. Παλιότερα ήταν φωτογράφος.
Μητέρες σε αναπηρικά καροτσάκια
Μάριο Πιάθα, Αργεντινή, 2006, 70 λεπτά
Σύνοψη: Όταν ήταν επτά ετών, η Μόνικα προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα. Εξαιτίας της ασθένειας αυτής τα άκρα της έχασαν τη δύναμή τους, και πλέον κινείται με ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο. Παρά την αναπηρία της, η Μόνικα εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών και, το κυριότερο, το 1990 απέκτησε μια κόρη που σήμερα είναι δεκαοκτώ χρονών.
Βιογραφικό: Ο Μάριο Πιάθα γεννήθηκε το 1956. Ζει στην Αργεντινή. Άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όταν ήταν δεκαοκτώ ετών. Εργάζεται στη Σχολή Τηλεόρασης και Κινηματογράφου του Ροσάριο, και το 2004 τιμήθηκε για την προσφορά του από το δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Στην Αργεντινή έχουν πραγματοποιηθεί πολλά αφιερώματα στο έργο του.
Νικώντας το λήθαργο
Ζαμπίνε Ράντικε, Γερμανία, 2006, 31 λεπτά
Σύνοψη: Ο Τζενς Λ. πίνει το ένα ποτό μετά το άλλο και ακούει συνέχεια μουσική υπερβολικά δυνατά. Δεν βρίσκει δουλειά και θεωρεί τους γονείς του ανόητους. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι ένας συνηθισμένος νέος. Ξαφνικά βρίσκεται καθισμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και όλα αλλάζουν. Η διάγνωση των γιατρών είναι «μυϊκή δυστροφία» και στο εξής ο Τζενς Λ. δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του όπως πριν. Η λέξη «μέλλον» αποκτά καινούρια σημασία. Σύμφωνα με τους γιατρούς, θα έπρεπε να είχε ήδη πεθάνει. Παλεύει όμως ακόμα για ένα μικρό μερίδιο κανονικής ζωής.
Βιογραφικό: Η Ζαμπίνε Ράντικε γεννήθηκε το 1975 στη Γερμανία. Από το 2000 σκηνοθετεί ταινίες μικρού μήκους. Το 2005 ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στα εικαστικά. Έργα της έχουν φιλοξενηθεί σε διεθνή φεστιβάλ και σε εκθέσεις.
Ο βασιλιάς των τεχνών
Μπιλ Ουάιτφορντ, ΗΠΑ, 2007, 10 λεπτά
Σύνοψη: Ο Νταν Κέπλιγκερ γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, αλλά όταν ανακάλυψε το ταλέντο του στη ζωγραφική, ξεπέρασε τη δυσκολία του στην επικοινωνία με τον κόσμο. Η βράβευσή του από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου έστρεψε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Νταν, ένας απλός φοιτητής της σχολής καλών τεχνών, βρέθηκε ξαφνικά να εκπροσωπείται από μια διάσημη γκαλερί της Νέας Υόρκης και να κάνει εκθέσεις σε όλη τη χώρα. Η κάμερα τον ακολουθεί καθώς επισκέπτεται την γκαλερί του στη Νέα Υόρκη, και στα εγκαίνια μιας έκθεσής του στη Βαλτιμόρη. Κυρίως, όμως, καταγράφει την εκπληκτική δημιουργική διαδικασία και την απίστευτη ένταση με την οποία ο Νταν εκφράζει το είναι του στον καμβά.
Βιογραφικό: Ο Μπιλ Ουάιτφορντ σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ από το 1980. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε πολλές χώρες και έχουν αποσπάσει βραβείο Όσκαρ, βραβείο Πίμποντι, τρεις υποψηφιότητες για εθνικά βραβεία Έμμυ και έξι τοπικά βραβεία Έμμυ.
Ο Κιμέμια και τα άτομα με διανοητική αναπηρία στη Ναϊβάσα
Έρκολε Ροκέτι, Κένυα, 2006, 42 λεπτά
Σύνοψη: Ο Τζόσφατ Κιμέμια δεν μπορεί να περπατήσει καλά από τότε που προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα, και σε όλη του τη ζωή υπήρξε θύμα διακρίσεων. Ωστόσο, η ζωή του απέκτησε νόημα όταν ανακάλυψε ένα πιο δύσκολο είδος αναπηρίας από το δικό του: τη διανοητική αναπηρία. Άκουσε για ένα δεκατετράχρονο αγόρι στην πόλη του, που είχε περάσει όλη του τη ζωή κλεισμένο σ' ένα κοτέτσι. Παρόλο που δεν είχε βαριά μορφή αναπηρίας, το παιδί δεν μπορούσε να μιλήσει. Ο Κιμέμια ανακάλυψε και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις και αποφάσισε να ιδρύσει την Ένωση Ατόμων με Αναπηρία της Ναϊβάσας, μια οργάνωση που περιθάλπει τετρακόσια παιδιά με διανοητική αναπηρία.
Βιογραφικό: Ο Ιταλός δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Έρκολε Ροκέτι ασχολείται κυρίως με ανθρωπιστικά θέματα. Έχει σκηνοθετήσει πολλά ντοκιμαντέρ στην Ιταλία, στην Αφρική και στην Ανατολική Ευρώπη για τον τηλεοπτικό σταθμό RΑΙ 3 και για ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Ο Ιταλός γιατρός
Έσμπεν Χάνσεν,Δανία, 2006, 28 λεπτά
Σύνοψη: Ο Ιταλός γιατρός Αλμπέρτο Κάιρο έχει αναλάβει μια ξεχωριστή αποστολή: θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια όλων των τραυματιών από νάρκη στο Αφγανιστάν. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει ζήσει πέντε αλλαγές κυβερνήσεων και δύο εμφύλιους πολέμους από τη θέση του διευθυντή στο Ορθοπεδικό Κέντρο του Ερυθρού Σταυρού στην Καμπούλ. Μαζί με τους συνεργάτες του, 150 άτομα με αναπηρία, έχει βοηθήσει πάνω από 50.000 θύματα από νάρκες να ξαναπερπατήσουν και έχει αγωνιστεί σκληρά για να επανενταχτούν στη ρημαγμένη απ' τον πόλεμο αφγανική κοινωνία. Στην ταινία βοηθά δύο νέους ασθενείς του, τον οκτάχρονο Μεχντί και την ηλικιωμένη Φατιμά, να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.
Βιογραφικό: Ο Έσμπεν Χάνσεν γεννήθηκε το 1978. Σπούδασε κινηματογράφο και τηλεόραση στην Ισπανία, και εθνογραφία και κοινωνική ανθρωπολογία στη Δανία. Η ταινία του Ο Ιταλός γιατρός γυρίστηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Δανίας, του Ερυθρού Σταυρού της Δανίας και άλλων φορέων.
Ο πλανήτης των τυφλών
Σβεν Βέρνερ, Γερμανία/ Ιρλανδία, 2006, 20 λεπτά
Σύνοψη: Το ντοκιμαντέρ Ο πλανήτης των τυφλών βασίζεται στα απομνημονεύματα του Στίβεν Κουσίστο και αποδίδει ελεύθερα την ιστορία του. Ο Στίβεν γεννήθηκε με μειωμένη όραση. Επηρεασμένος από την άρνηση της μητέρας του να αποδεχτεί το γεγονός, μεγάλωσε κάνοντας πως βλέπει. Περπατούσε παντού με μεγάλη ταχύτητα χωρίς μπαστούνι, νιώθοντας ντροπή που ήταν τυφλός. Η ταινία εξετάζει τον αγώνα αλλά και την ομορφιά της μειωμένης όρασης: μεταφέρει στον θεατή τόσο την αίσθηση έλλειψης προσανατολισμού όσο και την ποιητική ομορφιά και τη χαρά της ανακάλυψης που είναι σύμφυτες με τη μειωμένη όραση.
Βιογραφικό: Ο Σβεν Βέρνερ σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στη Γερμανία και τέχνες στο Κέμπριτζ. Αφού έζησε στο Βέλγιο, στο Λουξεμβούργο και στην Αυστρία, εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία, όπου παρουσίασε περφόρμανς. Κατόπιν σπούδασε κινηματογράφο. Έχει σκηνοθετήσει πολλές βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους.
Ο ποιητής και ο παλαιστής του σούμο
Μιτσούκο Χασιμότο, Ιαπωνία, 2007, 34 λεπτά
Σύνοψη: Ο τριαντάχρονος Ακίρα Κουρίσου είναι ένας ταλαντούχος ποιητής και πεζογράφος που πάσχει από σωματική και διανοητική αναπηρία. Τα γραπτά του χαρακτηρίζονται από σπάνια ευαισθησία και είναι γεμάτα με τις μικρές χαρές της ζωής. Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, ο Ακίρα αλληλογραφεί με τον επαγγελματία παλαιστή του σούμο Κότο Καν-Γιου και του στέλνει ποιήματα. Ο παλαιστής αυτός έχει τραυματιστεί πολλές φορές, αλλά συνεχίζει να αγωνίζεται. Καθένας απ' τους δύο φίλους καταλαβαίνει πολύ καλά τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες που έχει περάσει ο άλλος. Η ταινία εξετάζει τη σχέση αυτών των δύο ανδρών που παρέχουν ο ένας στον άλλον πολύτιμη ψυχολογική υποστήριξη.
Βιογραφικό: Η Μιτσούκο Χασιμότο εργάζεται για την Κρατική Τηλεόραση της Ιαπωνίας από το 2002 και έκτοτε έχει σκηνοθετήσει πολλές τηλεοπτικές παραγωγές για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι την αρρώστια. Έχει ασχοληθεί με θέματα όπως το εγκεφαλικό ανεύρυσμα, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε αμίαντο και η αναπηρία.
Ο σπόρος της ελπίδας
Βλάντιμιρ Πέροβιτς, Σερβία, 2007, 24 λεπτά
Σύνοψη: Η Τάνια είναι διαφορετική. Δεν μπορεί να κάνει πράγματα που οι άλλοι μπορούν. Ωστόσο, με τη βοήθεια της μητέρας και της αδελφής της, κάνει πολύ περισσότερα. Όχι μόνο ζει με αξιοπρέπεια αλλά εκφράζει κιόλας τις σκέψεις, τα όνειρα και την καλή της διάθεση μ' έναν ξεχωριστό τρόπο. Σπόρο σπόρο, ώρα με την ώρα, περισσότερα από διακόσια πενήντα είδη σπόρων μεταμορφώνονται στα χέρια των τριών γυναικών σε εκπληκτικές ανάγλυφες εικόνες. Σ' αυτή τη δραστηριότητα η Τάνια είναι εξίσου καλή με τη μητέρα και την αδελφή της.
Βιογραφικό: Ο Βλάντιμιρ Πέροβιτς σπούδασε σκηνοθεσία στη Σερβία. Ασχολείται κυρίως με τη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ και έχει αποσπάσει 38 βραβεία. Έχει διδάξει στην Ακαδημία Τεχνών του Βελιγραδίου και έχει διατελέσει μέλος της κριτικής επιτροπής πολλών κινηματογραφικών φεστιβάλ.
Όχι στον οίκτο
Μπέντζαμιν Σνόου, ΗΠΑ, 2006, 1 λεπτό
Σύνοψη: Εδώ και πολλά χρόνια, οι ταινίες του Χόλιγουντ διαιωνίζουν το γεμάτο οίκτο στερεότυπο ότι τα άτομα με αναπηρία είναι αποτυχημένα και δεν χαίρονται τη ζωή. Ένας φοιτητής δημοσιογραφίας που ξέρει καράτε και ταυτόχρονα είναι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου αναιρεί αυτή την ξεπερασμένη εικόνα. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τη ζωή, αναλύει διεξοδικά τον ισχυρισμό του ότι ενώ είναι άτομο με αναπηρία, η ζωή του δεν έχει καμία σχέση με το χολιγουντιανό στερεότυπο. Ένα κατηγορώ ενάντια στον οίκτο προς τα άτομα με αναπηρία.
Βιογραφικό: Ο Μπέντζαμιν Σνόου γεννήθηκε το 1986. Αγωνίζεται για μια νέα αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία στις ΗΠΑ. Έχει εγκεφαλική παράλυση και κινείται με ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο. Η ταινία του Όχι στον οίκτο έχει βραβευτεί στην Αμερική και σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Ο χρονοπειρατής
Μαρίνα Δανέζη, Ελλάδα, 2008, 25 λεπτά
Σύνοψη: Η Μαρίνα και η Μαρία γνωρίστηκαν πριν από δεκαοκτώ χρόνια. Τις ενώνουν οι εμπειρίες και οι σκανταλιές των παιδικών τους χρόνων. Σήμερα, η Μαρίνα σπουδάζει θέατρο και δουλεύει ως αφηγήτρια παραμυθιών. Η Μαρία σπουδάζει ψυχολογία και παράλληλα γράφει ποιήματα, παραμύθια και στίχους τραγουδιών. Τα δυο κορίτσια έχουν μάθει να ονειρεύονται και να δημιουργούν μαζί. Η Μαρίνα, χάρη σ' ένα παραμύθι της φίλης της, επισκέπτεται το κέντρο αποκατάστασης παιδιών με εγκεφαλική παράλυση όπου είχαν γνωριστεί. Η Μαρία, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, θα ανοίξει την καρδιά της όχι μόνο στους συμφοιτητές της αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Βιογραφικό: Η Μαρίνα Δανέζη έχει σπουδάσει θέατρο και μαθηματικά. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραγωγές. Έχει δουλέψει επίσης ως βοηθός σκηνοθέτη και ως επιστημονική συνεργάτρια σε δύο ντοκιμαντέρ.
Πάλη ενάντια στο χρόνο
Μαντού Τζαναρντανάν, Ινδία, 2007, 13 λεπτά
Σύνοψη: Το 1994 ο Μουστάφα Τοραπά υπήρξε θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος και έμεινε ανάπηρος. Πέρασε ένα χρόνο κλεισμένος στο υπνοδωμάτιό του, ώσπου βρήκε διέξοδο σχεδιάζοντας αυτοκίνητα για άλλα θύματα τροχαίων στην Ινδία. Διευθύνει πλέον ένα μηχανουργείο αποκλειστικά γι' αυτό το σκοπό, και έχει σχεδιάσει ένα κιβώτιο ταχυτήτων που περιέχει γκάζι, συμπλέκτη, φρένο και ταχύτητες. Ο Μουστάφα Τοραπά είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος που έχει βοηθήσει πάνω από διακόσια άτομα με αναπηρία να ξαναδούν τη ζωή με αισιοδοξία.
Βιογραφικό: Ο Μαντού Τζαναρντανάν είναι μέλος της ινδικής κινηματογραφικής λέσχης «Ράσμι» εδώ και είκοσι χρόνια. Έχει διοργανώσει και έχει διευθύνει διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Είναι επίσης μέλος της Ινδικής Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Συλλόγων.
Πώς τολμάς;
Ούρι Σιν/ Λίζκα Άσα, Ισραήλ, 2007, 52 λεπτά
Σύνοψη: Η Χάνι -μια γυναίκα που δεν τη σταματάει τίποτα- έκανε δύο παιδιά παρά την αναπηρία της, αγνοώντας τις συμβουλές των γιατρών και τη γνώμη των γύρω της. Πολέμησε το κατεστημένο, ξεπέρασε οικονομικές δυσκολίες, σπούδασε, σταδιοδρόμησε, και όλα αυτά αφού οι γιατροί είχαν διαγνώσει πως πάσχει από μια θανατηφόρα νευρολογική νόσο, την πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, και της είχαν δώσει περιθώριο ζωής μόλις δύο ετών. Η κάμερα του ντοκιμαντέρ Πώς τολμάς; ακολουθεί αυτή τη δυνατή και χαρισματική γυναίκα στο γεμάτο δυσκολίες ταξίδι της. Σε μια σημαντική στιγμή τής ζωής της, η Χάνι γνωρίζει τον μεγάλο φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος πάσχει από την ίδια ασθένεια.
Βιογραφικά: Η Λίζκα Άσα είναι απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. Στη φιλμογραφία της περιλαμβάνονται ταινίες μεγάλου μήκους, διαφημίσεις, τηλεοπτικές σειρές και ντοκιμαντέρ.
Ο Ούρι Σιν είναι απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. Εργάζεται ως συγγραφέας, σκηνοθέτης, μοντέρ και σύμβουλος τηλεοπτικών παραγωγών.
Ράμπα Ζάμπα
Λάρα Κουάλια, Γερμανία / Ελλάδα, 2008, 32 λεπτά
Σύνοψη: Όταν γεννιέται το παιδί του με σύνδρομο Ντάουν, ο Κλάους Έρφορθ - διάσημος σκηνοθέτης του Γερμανικού Θεάτρου - αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του μαζί με τη σύντροφο του. Ιδρύει μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου τη θεατρική ομάδα Ράμπα Ζάμπα που αποτελείται από ηθοποιούς με αναπηρία. Η τελευταία παράσταση που ανεβάζουν είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης.
Βιογραφικό: Η Λάρα Κουάλια σπούδασε ηθοποιΐα στη Σχολή του Ζακ Λεκόκ και στο Πανεπιστήμιο της Ντανς και ανέπτυξε τη δημιουργικότητα της σε διαφορετικούς τομείς, όπως το θέατρο, η τηλεόραση και το σινεμά. Έχει σκηνοθετήσει 13 ταινίες και το 2004 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό τμήμα της Σορβόννης για την Οικονομία του Κινηματογράφου. Η τελευταία της ταινία είναι «Οι φυλακισμένοι της Ελευθερίας». Μιλά 4 γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Γερμανικά.
Σεξ, αναπηρία και βινεοταινίες
Σαλώμη Τσάσνοφ, ΗΠΑ, 2007, 35 λεπτά
Σύνοψη: Οι «Δυναμικές Γυναίκες», μια ομάδα από νέες κοπέλες με αναπηρία δεκαέξι έως είκοσι τεσσάρων ετών, παρουσιάζουν τη δεύτερη παραγωγή τους: μια διεισδυτική έρευνα με θέμα το σεξ και την αναπηρία. Στην ταινία οι κοπέλες ενημερώνονται για το σεξ μέσα από συζητήσεις με ακτιβιστές και επιστήμονες. Ο θεατής ακολουθεί μια γυναίκα με αναπηρία στο ραντεβού με τον αρτιμελή φίλο της και εξερευνά το θέμα της σχέσης με σύντροφο που έχει αναπηρία υπό το φως των κεριών ενός ρομαντικού δείπνου.
Βιογραφικό: Η Σαλώμη Τσάσνοφ είναι βραβευμένη σκηνοθέτρια ντοκιμαντέρ, εικαστικός και ακτιβίστρια. Το 1996 ίδρυσε και έκτοτε διευθύνει την εταιρεία Beyondmedia. Διδάσκει εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια σε πανεπιστήμια και κοινοτικά πολιτιστικά κέντρα.
Στους πέντε δρόμους
Κισάν Σρικάντ, Ινδία, 2005, 124 λεπτά
Σύνοψη: Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ορφανού αγοριού που το υποχρεώνουν να ζητιανεύει στους δρόμους. Μια μέρα δραπετεύει. Το μαζεύει μια καλόκαρδη πλύστρα και το παίρνει να μείνει μαζί της σε μια φτωχογειτονιά. Μαζί με τους φίλους του, ζει μαζεύοντας κουρέλια. Μια μέρα κάποιοι μαθητές σχολείου το αποκαλούν αμόρφωτο και το προκαλούν να μάθει τέσσερα αλφάβητα. Ο πιτσιρικάς δέχεται την πρόκληση. Μαθαίνοντας όμως τα αλφάβητα, η ζωή του αλλάζει, γιατί μπορεί πλέον να δανειστεί παλιά σχολικά βιβλία και να τα διαβάσει. Η ιστορία του αγοριού είναι εμπνευσμένη από τις βιογραφίες πετυχημένων ανδρών, όπως ο Τόμας Έντισον και ο τέως Πρόεδρος της Ινδίας Αμπντούλ Καλάμ.
Βιογραφικό: Ο Κισάν Σρικάντ είναι δώδεκα ετών. Έχει ήδη παίξει σε 28 ταινίες μεγάλου μήκους και σε περισσότερα από 300 επεισόδια τηλεοπτικών σειρών. Αυτή την περίοδο μαθαίνει την τέχνη του μοντάζ, και πώς να χειρίζεται προγράμματα επεξεργασίας φωτογραφιών και τρισδιάστατων γραφικών. Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες είναι ο νεότερος σκηνοθέτης στον κόσμο. Η πρώτη του ταινία, Στους πέντε δρόμους, έχει αποσπάσει πολλά βραβεία.
Τα φτερά της ελπίδας
Άντι Έιμπραχαμς Ουίλσον, ΗΠΑ, 1999, 28 λεπτά
Σύνοψη:Τα φτερά της ελπίδας βασίζονται σ' ένα ποίημα που έγραψε ο καλλιτέχνης από το Σαν Φρανσίσκο Μπο Ρίλεϊ, όταν ξεψυχούσε ο επί δώδεκα χρόνια σύντροφός του. Η ταινία τον ακολουθεί καθώς βυθίζεται στην απόλυτη θλίψη, για να ανακαλύψει τελικά τη δύναμη του νου, τη φαντασία και την αφοσίωση στον σύντροφό του. Μέσα από τη μαρτυρία του, όπως και μέσα από τη δύναμη της ποίησης και της ζωγραφικής του, ο Μπο σκιαγραφεί συγκινητικά την αγάπη δύο ανθρώπων που δοκιμάζονται: ο Ντέιβιντ είναι παραπληγικός και ο Μπο αλκοολικός σε θεραπεία.
Βιογραφικό: Ο Άντι Έιμπραχαμς Ουίλσον έχει τιμηθεί με υποψηφιότητες για βραβεία Έμμυ σκηνοθεσίας και παραγωγής. Έχοντας ασχοληθεί με τη φωτογραφία και με την ανθρωπολογία, προσεγγίζει το θέμα της κάθε ταινίας του όχι μόνο από καλλιτεχνική αλλά και από δημοσιογραφική σκοπιά. Είναι ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής Open Eye Pictures και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τηλεόρασης (Έμμυ).
Το όνειρό μου
Γουάν Χον Χάι, Κίνα, 2007, 50 λεπτά
Σύνοψη: Η Κινηματογραφική Ακαδημία του Πεκίνου, εμπνευσμένη από την Καλλιτεχνική Ομάδα Ατόμων με Αναπηρία της Κίνας, παρουσιάζει τις εξαιρετικές παραστάσεις και τη ζωή εκτός σκηνής επτά καλλιτεχνών με αναπηρία. Η ταινία καταγράφει τόσο τη δουλειά όσο και την ψυχοσύνθεσή τους, μέσα από παραστάσεις που καλύπτουν διαφορετικές περιόδους της ιστορίας της κινεζικής τέχνης. Παρουσιάζει μια συνηθισμένη παρέα νέων, οι οποίοι είναι εξίσου γεμάτοι ενέργεια με τους υπόλοιπους συνομηλίκους τους, αλλά και μια ομάδα εξαιρετικών καλλιτεχνών που κυνηγούν τα όνειρά τους.
Βιογραφικό: Ο Γουάν Χον Χάι αποφοίτησε από την Κινηματογραφική Ακαδημία του Πεκίνου το 1982, και τώρα είναι πρόεδρος του Τμήματος Καλών Τεχνών της Ακαδημίας. Είναι επίσης μέλος της Ένωσης Διοργανωτών Φεστιβάλ της Κίνας και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Κινεζικής Τηλεόρασης. Έχει βραβευτεί πολλές φορές για το έργο του. Έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές, και είναι διακεκριμένος ζωγράφος.
Το παραμύθι των αμνών
Μίνακσι και Βινάι Ράι, Ινδία, 2007, 4 λεπτά
Σύνοψη:Το παραμύθι των αμνών βασίζεται στη φαντασία μιας ομάδας παιδιών με σωματική και διανοητική αναπηρία, τα οποία προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια που κρύβεται πίσω από γνωστές παροιμίες με πρόβατα (π.χ. τα πρόβατα πάντα ακολουθούν το κοπάδι). Μια ταινία κινούμενων σχεδίων που εξετάζει πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά με αναπηρία τον γύρω τους κόσμο, και ποια είναι τα θέματα που τα απασχολούν.
Βιογραφικό: Η Μίνακσι και ο Βινάι Ράι σκηνοθετούν ταινίες κοινωνικού περιεχομένου. Έχουν κερδίσει 27 βραβεία στη χώρα τους και στο εξωτερικό. Έχουν ανακαλύψει μια νέα μέθοδο ομαδικής θεραπείας των παιδιών με αναπηρία, βασισμένη στα κινούμενα σχέδια, και έχουν ταξιδέψει σε πολλές χώρες για να την παρουσιάσουν.
Το τίμημα της ζωής
Λόιντ Νιούσον, Ηνωμένο Βασίλειο, 2004, 34 λεπτά
Σύνοψη: Ο Ντέιβιντ και ο Έντι ζουν σε μια παραθαλάσσια πόλη και ασχολούνται με το θέατρο δρόμου. Στο Τίμημα της ζωής τούς ακολουθούμε καθώς δουλεύουν, διαφωνούν, περνούν ερωτικές απογοητεύσεις και καβγαδίζουν με παλιούς φίλους, σε μια ταινία που συνδυάζει χορό και θέατρο. Όλες οι ιστορίες μιλούν για το σεβασμό με τον οποίο οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Το τίμημα της ζωής είναι η τέταρτη ταινία της ομάδας DV8. Χορογραφήθηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Λόιντ Νιούσον. Η δουλειά της ομάδας DV8 είναι τολμηρή αισθητικά και στοχεύει στην ανεπιτήδευτη εξωτερίκευση ιδεών και συναισθημάτων.
Βιογραφικό: Ο Λόιντ Νιούσον ίδρυσε τη χοροθεατρική ομάδα DV8 Physical Theatre το 1986 και έκτοτε είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της. Οι χορογραφίες του (δεκαπέντε συνολικά) έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις στη Μεγάλη Βρετανία και στο εξωτερικό. Ο Νιούσον έχει επηρεάσει σημαντικά το σύγχρονο χορό. Αμφισβητεί την παραδοσιακή αισθητική και δίνει έμφαση στη σχέση νοήματος και κίνησης.
Plan F
Κέισι Χέιγουορντ, ΗΠΑ, 2006, 27 λεπτά
Σύνοψη: Η ιστορία αυτού του εργοθεραπευτή που έγινε μηχανικός αυτοκινήτων θα ήταν συνηθισμένη, αν ο Μάρκο δεν είχε χάσει την όρασή του σε ηλικία είκοσι ετών εξαιτίας μιας εκφυλιστικής ασθένειας. Η ταινία παρουσιάζει ρεαλιστικά την απλή ζωή του Μάρκο, καταγράφοντας την καθημερινότητά του στο συνεργείο αυτοκινήτων που διευθύνει. Ανάμεσα σε στοίβες ανταλλακτικών, μη συνεργάσιμους υπαλλήλους, μια ενοχλητική γάτα και τα «δύστροπα» αυτοκίνητα των πελατών, το ντοκιμαντέρ καταδεικνύει την ικανότητα του ανθρώπου να κάνει μια καινούρια αρχή όταν η ζωή τού αλλάζει τα σχέδια.
Βιογραφικό: Ο Κέισι Χέιγουορντ έχει δουλέψει ως εικονολήπτης, σκηνοθέτης και μοντέρ. Πλέον, έχει διοριστεί αναπληρωτής καθηγητής τηλεπικοινωνιών στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, αλλά συνεχίζει να ασχολείται με τη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε μεγάλα φεστιβάλ, όπως το «Marché du Film» των Κανών και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Twisted
Λόρελ Τσίτεν, ΗΠΑ, 2006, 56 λεπτά
Σύνοψη: Όταν ήταν δεκαεπτά ετών, η σκηνοθέτρια Λόρελ Τσίτεν υπήρξε θύμα σοβαρού αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Μερικούς μήνες αργότερα έχασε τον έλεγχο των κινήσεων του αυχένα της. Οι γιατροί τελικά διέγνωσαν ότι η Τσίτεν έπασχε από δυστονία -μια νευρολογική διαταραχή που κάνει τους μύες να κινούνται με αφύσικο, συχνά επώδυνο τρόπο. Στην ταινία η Τσίτεν αφηγείται τις ιστορίες και άλλων ανθρώπων που πάσχουν από δυστονία. Μαζί προσπαθούν να απαντήσουν στο ερώτημα: όταν έχεις εγκλωβιστεί μέσα στο ίδιο σου το σώμα, πώς μπορείς να ελευθερωθείς;
Βιογραφικό: Η Λόρελ Τσίτεν εργάζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια ως ανεξάρτητη σκηνοθέτρια και παραγωγός. Έχει σκηνοθετήσει βραβευμένες ταινίες και έχει δώσει ομιλίες σε πολλές χώρες. Υπήρξε καθηγήτρια στο Ίδρυμα Βίντεο και Κινηματογράφου της Βοστόνης. Είναι επίσης συγγραφέας και πιστοποιημένη διερμηνέας της αμερικανικής νοηματικής γλώσσας.
